Tot zo'n vijftien jaar geleden waren bijna alle sportbroekjes nog mooi kort, ook de broekjes die de voetballers droegen, denk eens aan de mooie tenues van het Nederlands voetbalelftal in 1974 en het korte scheidsrechtersbroekje van John Blankestein. Met name de Adidas shorts uit die tijd waren bijzonder mooi.
Tegenwoordig zijn met name de voetbalshorts door de invloed van de Nike basketbaltenues uit Amerika steeds meer verworden tot bermuda's. De tekening van het lichaam is in deze broeken nauwelijks meer zichtbaar. Ook Adidas heeft zich helaas laten meeslepen in die trend. Alleen de runnerstenues en bepaalde volleybaltenues, bijvoorbeeld die van het Nederlandse team, hebben nog mooie korte broekjes, maar toch zijn die niet zo mooi als de klassieke Adidas (voetbal)shorts.
Dat ik niet de enige ben met deze mening blijkt steeds weer uit de reacties op mijn site. Daardoor heb ik tegenwoordig heel wat leuke contacten. Eén van die leuke contacten die ik op deze manier heb gekregen, is met een Belgische jongen. Via een eerder gepubliceerd verhaal op mijn site heb ik met hem contact gekregen. Al snel bleek dat wij nog een gemeenschappelijke hobby hadden, namelijk sm en met name kinky opdrachten die kunnen worden uitgevoerd met sportkleding.
Na één of twee kennismakingsmailtjes begon hij mij opdrachten te verstrekken en die ging ik nog uitvoeren ook. Onder andere gaf hij mij opdracht om in een park en slechts gekleed in een broekje zonder binnenbroekje, een t-shirt en sportschoenen (dus geen sokken en onderbroek) te gaan joggen. Bovendien moest ik in een rugzak een zwembroek, een andere sportshort en een wit onderbroekje meenemen. Nadat ik, als bewijs, met mijn digitale camera wat foto's had gemaakt, moest ik mijn sportbroekje uittrekken en het andere sportbroekje aantrekken. Ook in dat tenue moest ik weer joggen en foto's van mezelf maken.
Hoewel er de mogelijkheid was dat mensen mij konden zien in twee verschillende broekjes, was deze opdracht nog wel te doen. Maar als vervolgopdracht moest ik daarna de sportbroek verwisselen voor een zwemslip. Rondlopen in slechts een zwemslip en een t-shirt is al weer een stuk bijzonderder. Alsof dat nog niet genoeg was moest ik daarna de zwemslip omruilen voor een witte onderbroek en liep toen dus rond in een helderwitte onderbroek en een helderwit t-shirt. Toen er op dat moment dan ook mensen in mijn richting kwamen kwam ik spontaan klaar. Gelukkig kon ik net wegduiken achter een stel struiken.
Op deze manier kreeg ik steeds nieuwe opdrachten, die ik vrijwel allemaal keurig heb uitgevoerd. Omdat hij er nooit bij was, vond ik het steeds minder leuk om die opdrachten uit te voeren en ik keek dan ook met steeds meer verlangen uit naar het weekend dat wij elkaar eindelijk zouden ontmoeten. Hoewel ik best wel een beetje zenuwachtig was, over de mogelijke opdrachten die hij me zou gaan geven, overwon toch het gevoel dat ik mijn kunsten veel liever wilde vertonen, terwijl hij erbij was. Natuurlijk was het dan niet meer mogelijk om een eigen invulling te geven aan de opdrachten, maar ik wist wel zeker dat er dan iemand was, die kon genieten van mijn uitsloverij.
Eindelijk was het zover en was het weekend aangebroken. Van te voren had hij mij een e-mail gestuurd met instructies. Ik moest al mijn sportkleding meenemen. en bovendien moest ik bij de eerste ontmoeting gekleed zijn in het volgende tenue: een zo genoemd straf zwemslipje (een oud eigenlijk een maatje te klein zwemslipje), een lelijk blauw vaag merk sportshort, een wit t-shirt, trainingsjasje, sportsokken en sportschoenen.
Het weer was niet echt denderend, het regende en het was slechts dertien graden, dus trok ik in de auto ook nog mijn trainingsbroek aan. Voor de rest droeg ik keurig de voorgeschreven kleding. Op die wijze reed ik naar België. Aan de rand van de stad waar hij woonde, zette ik mijn auto even langs de kant en trok mijn trainingsbroek uit en stopte die boven in mijn sporttas. Gelukkig kon ik zijn huis snel vinden en was er parkeergelegenheid voor mijn auto. Ik stapte uit en liep met mijn sporttas op mijn schouder richting zijn flat. Gelukkig woonde hij nog in een studentenflat en dus was mijn tenue niet zo heel erg opvallend. Toch voelde ik me wel al enigszins opgelaten dus was er ondanks de zwemslip beslist een bolling in mijn broekje zichtbaar. Mede om die reden had ik zo'n hekel aan dat blauwe broekje.
Bij zijn huisdeur aangekomen belde ik aan. Na even wachten deed hij de deur open. Daar stond hij dan, hij droeg het, door hem in zijn e-mailtjes beschreven prachtige blauwe Adidas runnerstenue. Het stond hem nog mooier dan ik had gedacht en dus was het contrast met mijn vage sportkleding nog groter dan gedacht. Bovendien droeg hij het polsbandje. Alleen als hij dat polsbandje droeg, moest ik alle door hem opgedragen (seksuele) opdrachten uitvoeren en dus precies doen wat hij me opdroeg. Alleen dan was er sprake van een SM relatie.
Na binnenkomst en korte begroeting droeg hij me onmiddellijk op mezelf volledig uit te kleden. Alleen het straf zwemslipje mocht ik aanhouden, voor de rest moest ik alles uittrekken. De gedachte dat ik hem nog geen minuut daarvoor voor het eerst in levende wijze had ontmoet, wond mij extra op dus kreeg ik direct een stijve piemel, die nauwelijks paste in het te kleine slipje. Ik moest voor hem gaan staan met de handen op mijn hoofd.
Hij begon me volledig te betasten. Toen hij wel erg fanatiek aan mijn piemel zat, bewoog ik met mijn handen. Dat zou hij me wel eens even afleren en ik moest gelijk gebukt gaan staan. Hij gaf me met de platte hand twintig slagen op mijn, alleen met het zwemslipje bedekte, achterwerk en droeg me op ze hardop te tellen. Na de twintigste slag voelde ik mijn billen best wel tintelen, maar ik liet dat niet blijken. Daarna moest ik weer voor hem gaan staan met de handen op mijn hoofd.
Langzaam trok hij mijn zwemslipje naar beneden en dus werden ook mijn stijve piemel en mijn ballen zichtbaar. Mijn piemel stond recht naar voren. Die vond hij blijkbaar erg mooi, want ook in zijn runnersbroekje ontstond een bolling. Nadat hij nog eens flink in mijn ballen had geknepen, ging hij voor me staan. Daarna kreeg ik van hem de opdracht in de keuken een emmer sop te maken en daarmee de wc schoon te gaan maken.
Om te zorgen dat mijn piemel me daarbij niet zou hinderen kreeg ik van hem een heel klein vaag geel sportbroekje aangereikt. Het was echt een bijzonder klein broekje en het kostte mij enige moeite om dat ding aan te trekken en dat was natuurlijk weer aanleiding voor een bestraffing. Zeker na die eerste serie van twintig slagen was deze serie toch een stuk pijnlijker. Na vijftien slagen slaakte ik dan ook een extra zucht, maar ik doorstond ook deze serie.
Na deze serie slagen kon ik beginnen met het schoonmaken van de wc. Gelukkig was deze niet erg vuil, maar toch was het een vreemd idee om bij een nog best wel wildvreemd persoon gelijk de wc te moeten gaan schoonmaken, terwijl je bovendien slechts gekleed bent in een veel te klein geel sportbroekje, door hem gedefinieerd als werkbroekje, terwijl hij rustig staat toe te kijken. Ondanks het kleine heel erg strakke broekje bleef mijn piemel bij die gedachte hard en stijf.
Enkele minuten later was het werk gedaan en kon ik de schoonmaakspullen opruimen. Daarna mocht ik mijn tas gaan uitpakken, zodat hij kon zien welke sportkleding ik zelf allemaal had meegenomen. Door een beschrijving in een eerder e-mailtje die bovendien voorzien was van een aantal foto's wist hij wel al ongeveer wat ik voor sportkleding had, maar nu kon hij alles in werkelijkheid zien. Hij koos een klein rood Adidas shortje zonder binnenbroekje en een Adidas t-shirt en droeg me op die kleding aan te trekken, nadat ik eerst het kleine gele werkbroekje had uitgetrokken. Doordat het broekje geen binnenbroekje had, hing mijn piemel vrij in het broekje en daar maakte hij gelijk misbruik van. Hij liet me een paar keer springen en toen kwam mijn piemel onder de broeksrand naar buiten en dat was natuurlijk weer een mooie aanleiding voor een bestraffing.
Om die straf uit te voeren moest ik een tafelstoel midden in de kamer zetten. In de tussentijd pakte hij een liniaal en een paddle en hij ging zitten op de stoel. Eerst moest ik voor hem gaan staan. Hij vertelde me dat dit een mooie gelegenheid was om mij eens flink te bestraffen voor alle niet of niet goed uitgevoerde opdrachten. Hij noemde een aantal opdrachten die ik inderdaad niet of niet volledig had uitgevoerd en vroeg me wat ik daarvan vond.
Ik overwoog eerst een smoes te verzinnen, maar realiseerde me dat het resultaat toch een bestraffing was en dat vond ik eigenlijk wel spannend, dus ik gaf toe dat ik fout was geweest door niet alle opdrachten volledig uit te voeren. Daarop vertelde hij me dat ik als straf vijftig slagen zou krijgen, twintig met de platte hand, twintig met de liniaal en tien met de paddle.
Als een klein kind moest ik mijn broek naar beneden doen en over zijn knie gaan liggen. Aan de ene kant vond ik dat best wel vernederend, maar aan de andere kant ook wel lekker. Zo lekker dicht tegen hem aan. Ik kon zijn stijve piemel voelen in zijn runnersbroekje.
De eerste twintig slagen waren gelukkig niet echt hard, maar toch voelde ik ze best wel goed. Toen hij echter begon met de slagen met de liniaal, deden die goed zeer. Ik zuchtte dan ook behoorlijk, maar liet voor de rest niets merken. Zelfs na de twintigste slag met de liniaal bleef ik liggen. Het ging pas fout toen ik de eerste slag met de paddle kreeg. Die eerste slag was echt pijnlijk dus veerde ik op. Ik kreeg niet de kans om echt omhoog te komen want hij greep me direct in mijn nek en duwde me terug.
Toen ik ook bij de tweede slag weer omhoog trachtte te komen moest ik opstaan en gebukt voor hem gaan staan. Hij waarschuwde me dat als ik weer bewoog ik tien extra slagen zou krijgen en gaf me gelijk de derde slag. Ook die was weer pijnlijk, maar ik bleef nu stil staan. Ook de overige zeven slagen waren pijnlijk, maar ook die heb ik kunnen doorstaan zonder te bewegen. Ik was bijna trots op mezelf en ook hij liet blijken dat hij dat niet had verwacht. Daarna trok hij het polsbandje van zijn arm en hadden we nog een fijne avond samen.